70 dagen in bed liggen, voor €14.500,-? Klinkt niet echt verkeerd. Dit kon u doen voor een onderzoek bij NASA Flight Analog Research Unit in Houston. Andrew Iwanick was één van de “gelukkige” die als proefkonijn werd geselecteerd.
Dit onderzoek is een deel van een drie jaar durend onderzoek dat het effect van bot- en spieratrofie in de ruimte onderzoekt. Hieronder kunt u lezen wat de resultaten van dit onderzoek waren en wat voor effecten het op Andrews lichaam had.
De eerste paar dagen waren vooral scans, naalden, fysieke testen en flessen vol urine. En uiteindelijk een test genaamd, ”spiersamentrekkingstest”. De uitleg erbij was: het brein is maar in staat om 85 procent van de volle capaciteit van de spier te behalen, en door middel van elektrische schokken wilden ze de volle capaciteit bereiken.
Deze fase duurde zo’n drie weken. En uiteindelijk stond er nog maar één ding op de planning: in bed liggen. Het duurde ook niet heel lang voordat zijn lichaam begon te protesteren tegen de hoek van 6 graden waar hij in lag. Maar ondanks zo stil mogelijk te liggen, was de rugpijn niet te voorkomen.
De pijn en de slaaptekort zorgden voor een paniekerig gevoel dat een paar dagen aanhield. De volgende vijf dagen bracht hij gekruld in een foetushouding door, en hoopte dat de pijn verlicht zou worden. Uiteindelijk zakte de pijn weg in een bonzende waas, terwijl de bloedtoevoer naar zijn hoofd steeg.
Na een week begon Andrew er aan te wennen, de fysieke klachten verdwenen. Maar hij merkte wel dat hij dagelijks minder flexibel werd.
Op een gegeven moment was de lol er ook wel vanaf… Steeds vaker staarde hij alleen maar naar het plafond. Vier weken gingen voorbij en begon hij gewend te raken aan zijn geïsoleerde en antisociale leven. De weken daarna verloor hij gevoel van tijd. Hij werd gefrustreerd over kleine en zinloze dingetjes.
De laatste tien weken voelde hij zich gezond en was in een goede stemming.
Eindelijk was het zo ver! De 70 dagen waren voorbij en hij mocht eindelijk zijn bed uit. Met een bloeddrukmeter op zijn arm werd hij in een bed gerold die Andrew overeind zou tillen.
Ze vroegen hem of hij 15 minuten kon staan. Meteen toen hij in de verticale positie stond voelden zijn benen zwaar, hij had overal jeuk, en alles zweette. Na 8 minuten stond zijn lichaam op het punt om in te storten.
Maar deze reactie was eigenlijk niet zo gek. Doordat hij zo lang in bed lag, heeft hij ongeveer 20 procent van zijn totale bloedvolume verloren.
Hij moest weer dezelfde tests doen als voordat hij in bed ging. Zijn benen voelde sterk, maar hij had geen balans en geen coördinatie. Hij kon gewoon niet meer in een rechte lijn lopen. Binnen een paar dagen kreeg hij zijn balans wel weer terug, en na wat trainen was zijn fysiek weer voor 95 procent normaal.
Zo ziet u maar weer dat hoe lekker in bed liggen ook is, het totaal niet gezond voor u is. Zou u aan zo’n onderzoek mee doen?